Relacja z rodzicami a związek. Sprawdź, jak wpływa ona na schematy Twojego postępowania

Czy schematy z dzieciństwa powielane są w związkach?

Wzorce, jakie obserwujemy w dzieciństwie nie zawsze zerojedynkowo przekładamy na nasze późniejsze relacje – tworzone tak z partnerem, jak z naszymi dziećmi. Niektóre osoby stanowią wręcz przeciwieństwo swoich rodziców – przybierają w związku zupełnie inne postawy niż te, które mogli zaobserwować podczas dorastania. Niemniej jednak w dużej mierze i u większości osób to właśnie relacje z rodzicami skutkują powielaniem wzorców i schematów działań w samodzielnie budowanych relacjach w życiu dorosłym. Co więcej, schematyczne postępowania zaobserwowane u rodziców w dzieciństwie rozciągają się również na inne obszary funkcjonowania – w pracy czy wśród przyjaciół.

Nieświadome przyjmowanie i powielanie wzorców

Dziecko nie jest istotą w pełni świadomą i rozumiejącą skomplikowanie relacji pomiędzy partnerami. Rodzice są dla niego wszystkim, dlatego wszystkie ich zachowania i postępowania wydają się być naturalne i prawidłowe – taki świat jest im bowiem znany od zawsze. Nawet w momencie, w którym w przyszłości dochodzi do weryfikacji i uświadomienia sobie szkodliwych zachowań rodziców – podświadomie i bezwiednie wybierać będziemy partnerów wyróżniających się cechami, tendencjami lub sposobem zachowania podobnych do rodzica płci nam przeciwnej – wówczas jedynym sposobem na wyrwanie się ze schematów może być skorzystanie z konsultacji psychologicznej dostępnej na Strefamyśli.pl. Warto w tym miejscu podać przykład córek alkoholików, które wchodzą w związki z osobami uzależnionymi lub przemocowymi.

Jakie zachowania mogą wpływać na schematy twojego postepowania?

Istnieje kilka specyficznych zachowań rodziców, które mogą przełożyć się na zachowania dorosłych osób, które obserwowały i były poddawane ich wpływowi w dzieciństwie. Należą do nich przed wszystkim:

• duża rozbieżność pomiędzy zachowaniami dwojga rodziców – pasywnością i obojętnością jednego w przyrównaniu do agresywnego i wymagającego drugiego rodzica,
• brak emocjonalnego zaangażowania w rodzicielstwo z jednoczesnym stawianiem wysokich wymagań dziecku,
• brak granic i realizowanie wszystkich zachcianek dziecka,
• nadopiekuńczość,
• nadmierna krytyka,
• przejęcie roli jednego z rodziców przez dziecko(bycie partnerem w związku z uwagi na brak lub emocjonalną).

Relacje z rodzicami a budowanie związku

To, w jaki sposób jesteśmy traktowani przez matkę może warunkować późniejszy styl przywiązania do drugiej osoby, a tym samym to, jakim partnerem będziemy w związku. Wśród nich wyróżnia się:

• bezpieczny styl przywiązania – w którym dziecko otrzymało prawidłowy wzorzec rodzica i partnera, potrafi budować zdrowe, trwałe relacje,
• lękowo – ambiwalentny styl przywiązania – najczęściej występujący u osób, które w dzieciństwie doświadczyły nieprzewidywalności (nadmiernej troski i obecności naprzemiennie z brakiem i obojętnością) ze strony rodzica – budują one relacje nietrwałe, oparte na huśtawce emocjonalnej, zazdrości, zaborczości,
• lekowo -unikowy styl przywiązania – wynikający z odrzucenia przez rodzica (głównie matkę) – dorosła osoba nie jest w stanie wytworzyć głębokiej więzi z partnerem, bliskość jest dla niej zagrożeniem, pułapką.

Związek a relacja z rodzicami – jak przerwać niekorzystne schematy?

Jeśli przy wyborze partnera lub podczas budowania relacji dostrzegasz problemy, które cyklicznie powtarzasz w każdym kolejnym związku, może oznaczać to, że w dzieciństwie ukształtowały się w Tobie podświadome schematy myślenia i zachowań. Najlepiej jest wówczas poszukać specjalistycznej pomocy psychologa lub psychoterapeuty, którzy zdiagnozują pochodzenie problemu z powtarzanymi w relacjach lub przy ich budowaniu. Wskażą oni również narzędzia pomocne w przełamywaniu schematów, budowaniu samoświadomości i poczucia własnej wartości – co jest niezwykle ważnym aspektem przy wchodzeniu w nowe relacje i budowaniu siebie i swojej roli w związku.

Długotrwałe powielanie niekorzystnych schematów, jakie wyniesione zostały z domu, brak prób naprawienia samego siebie czy postrzeganie świata i relacji przez pryzmat doświadczeń w relacjach z rodzicami mogą nie tylko powodować odczuwanie dyskomfortu, ale prowadzić do depresji czy zaburzeń lękowych. Niezmiernie ważne jest zatem skorzystanie z pomocy, by dać sobie szansę na budowanie zdrowych, szczęśliwych relacji i związków.